بهبود کارایی شبکه های سیار موردی مبتنی بر ترغیب گرهها به همکاری و کنترل ازدحام در شبکه
چکیده
در این پروژه در مورد شبکه های موردی سیار و شبکه های حسگر بیسیم تحقیق به عمل رسیده است. هم چنین مزایا ، معایب ، خصوصیات ، کاربردها و عملکردهای شبکه های موردی سیار و شبکه های حسگر بی سیم مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است.
در این پروژه با ارائه ی الگوریتمی بر مبنای مدیریت اعتماد، به توصیف همکاری میان گره های مستقل و خودکار موجود در شبکه ی سیار موردی پرداخته میشود، به گونه های که انگیزه ی همکاری برای ارسال بسته های اطلاعاتی افزایش یابد. برای ترغیب گره ها به همکاری و اعتماد بر اساس شهرت از روش های مبتنی بر نظریه ی بازیها ، خوشه بندی و یا روشهای ابتکاری استفاده کرد. از طرفی با استفاده از الگوی چند مسیریابی و توزیع بار در شبکه از ایجاد ازدحام در گره های با اعتماد بالا جلوگیری و در نتیجه بهبود کارایی شبکه حاصل شود. آن دسته از پروتکل های شبکه که به کشف یک یا چند مسیر فعال برای انجام عملیات پیشرانی بسته های داده اقدام میکنند، پروتکل های چند مسیریابی نامیده میشوند و میتوانند با توجه به شرایط کاری مانند ازدحام و غیره خود را با شرایط وفق دهند و مسیر جانشین بهتری را با توجه به شرایط جایگزین کنند. برای این منظور از روشهای مبتنی بر منطق فازی، فرایند تصمیم گیری مارکوف و یا الگوریتم های بهینه سازی برای یافتن مسیرهای بهینه مانند الگوریتم کلونی مورچگان بهنیه سازی ازدحام ذرات استفاده کرد.
بهبود کارایی شبکه های سیار
مقدمه
شبکه های سیار موردی شامل مجموعه ای از گره های توزیع شده اند که با همدیگر به طور بیسیم ارتباط دارند. گره ها میتوانند کامپیوتر میزبان و یا مسیریاب باشند. گره ها به طور مستقیم بدون هیچگونه نقطه ی دسترسی با همدیگر ارتباط برقرار میکنند و سازمان ثابتی ندارند بنابراین در یک توپولوژی دلخواه شکل گرفته اند. هر گره مجهز به فرستنده و گیرنده است. مهمترین ویژگی این شبکه ها وجود یک توپولوژی پویا و متغیر میباشد.